Ege’de Yaza Veda

Her son yeni başlangıçlara gebe ve her yeni başlangıç bir sondan gelmez mi bize..

Gidene üzülürken bilemeyiz yaşantımıza açılacak yeni şansları ve başlarken hiç hesaba katmayız sonları..

Halbuki kabul etsek hayat kesişme noktalarından ibaret kolaylaştırırdık her şeyi kendimize ve hayatımızdakilere.

Biz; hep bizim olsun, bizimle olsun derken kaçırırız güzellikleri

Oysa bazen km’lerce ötedeki yanı başımızda, yanı başımızdaki ise değil midir fersah fersah ötede.

Puzzle’ın hep o kayıp parçası gibi bir boşluğu doldurmaz mı içimizde onca km öteden bile.

Cümle aralarında bulmaz mı bizi? Bizi biz yapan değerleri, neleri sevdiğimizi, nelerden nefret ettiğimizi.

Ne kadar değer verirseniz o kadar tanırsınız insanları ve değer yargılarınız ne kadar çok benzerse birbirine o kadar “biz” olursunuz çünkü.

Bir yaz daha biterken Güneş’i denizde batırdım, sezon finali yaptım bugün Karaburun’da. Taktım paletlerimi yüzdüm engin denizlere, güneşin battığı yere, özgürlüğüme..

İki hal vardır insanoğlunun en özgür, en kendi olduğu; biri yüzmek diğeri sevişmek..

Birinde kainatın seni kapladığını, diğerinde ise kainatı ruhunda taşıyan sevgilide yok olduğunu hisseder insan.

Beni bana getiren neş’e dolu bir yazdı. Çok sevgi çok umut vardı içinde ve bol heyecan. Benim için 1 Haziran’da başlayan yaz daim olacak, mevsimler her ne kadar takvimlerden, ömrümüzden geçse de..

Bakalım sonbahar ve kış neler getirecek bize!..